تأثیر علفکش ها به همراه وجین دستی در کنترل علف های هرز در کشت انتظاری و بهاره عدس

تاریخ کاشت نامناسب و رقابت علف های هرز از مهم ترین عواملی هستند که عملکرد عدس را به شدت کاهش می دهند. بدین منظور در یک بررسی انواع کشت شامل کشت انتظاری (خفته) وکشت معمول (بهاره) به عنوان فاکتور اصلی و11 شیوه کنترل علف های هرز به عنوان فاکتور فرعی در طرح آماری کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 81- 1380 در کرج مورد مطالعه قرار گرفتند. سطوح کنترل علف های هرز شامل کاربرد مجزای علفکش های سیانازین پیریدیت و اکسی فلورفن، هم چنین کاربرد دو علفکش تری فلورالین و پندیمتالین هر یک در تلفیق با وجین دستی و تلفیق با علفکش های پیریدیت و اکسی فلورفن به همراه دو شاهد تداخل و عاری از علف هرز بود. تاج خروس و سلمه تره مهم ترین علف های هرز مزرعه بودند و علف های هرز توق، پیچک ،تاجریزی، یونجه گل زرد، سیزاب و علف هفت بند اهمیت کمتری داشتند. نتایج نشان داد که مصرف پندیمتالین بالاترین اثر بخشی را در کاهش تعداد مجموع علف های هرز در اوایل فصل رشد داشت. تلفیقی از علفکش های پیش کاشت با علفکش های پس رویشی و نیز با وجین دستی به دلیل کنترل طیف وسیع تر علف های هرز و قابلیت کنترل در تمام فصل رشد به نحو موثرتری علف های هرز را کنترل نمودند. تیمارهای پندیمتالین + وجین دستی، تری فلورالین + وجین دستی، پندیمتالین + اکسی فلورفن و پندیمتالین + پیریدیت به ترتیب با راندمان 93، 88 ، 88 و85 درصد بیشترین کارایی را در کاهش وزن خشک مجموع علف های هرز تا اواخر فصل رشد داشتند. از آن جایی که کاربرد اکسی فلورفن به صورت پس رویشی در اوایل زمان مصرف سبب گیاهسوزی بر روی عدس گردید، به نظر می رسد که به جز تیمار پندیمتالین + اکسی فلورفن بقیه تیمارها شامل پندیمتالین + وجین، تری فلورالین + وجین وپندیمتالین + پیریدیت مناسب ترین ترکیبات برای کنترل علف های هرز در شرایط مشابه باشند.